Op zondag 13 oktober 2024 stond voor mij de laatste van de zes majors op het programma, de Chicago Marathon. 
Het vlakke parcours en de goede reputatie (wereldrecord bij de mannen in 2023 door Kelvin Kiptum) nodigt natuurlijk uit tot een PR. Maar vanwege het hectische jaar met een gezinsverhuizing en een reorganisatie op het werk, had ik het doel bijgesteld tot genieten, genieten en genieten. Maar liefst wel minder dan 4 uur.

De vooruitzichten qua weer waren ook al goed. De dagen ervoor zou het warm zijn, maar op de racedag zelf zou de temperatuur afkoelen tot een graad of 16. Daarbij zou het droog blijven, maar wel met wat wind. Dat laatste is niet raar voor de “windy city” en omdat je uiteraard een rondje loopt heb je hem ook deels mee.

De start was heerlijk Amerikaans. Net als bij de Chicago 5K de dag ervoor, werd uit volle borst het volkslied gezongen. De lopers namen keurig netjes de petjes af en om 7:30 uur klonk het startschot voor de eerste groep. Ikzelf zat in groep 2 en startte 30 minuten later met daarna nog de derde groep om 8:30 uur.
 

De marathon zelf was er een uit het boekje: ondanks de waarschuwing van Marjan, toch (veel) te snel gestart. De loopgroep merkt dat nooit omdat ik het goed kan verbloemen, maar ik kan enigszins eigenwijs zijn. De kilometers die je bij een snelle start aflegt kun je maar binnen hebben, toch? Dat (te) snelle lopen hield ik gelukkig lang genoeg vol, zodat ik onder de 1:50 de helft gepasseerd had en kon gaan aftellen.

Kort daarna mijn ondershirt (geen thermo!!) uitgetrokken, omdat de temperatuur in de volle zon toch aardig ging oplopen. Achteraf was een petje toch ook wel handig geweest. Het leek me in ieder geval ook een goed idee om het tempo neerwaarts bij te stellen. Nadat ik het bord bij kilometer 33 ruim voor de 3 uur kon aantikken, was het voor mij duidelijk dat de sub 4 uur haalbaar was en kon ik meer relaxed gaan lopen en echt genieten. Het is ook een mooi parcours, met vele toeschouwers en natuurlijk het prachtige uitzicht op de skyline van Chicago.

Het mooiste moment kwam bij kilometer 40. Ik zat 20 minuten onder de 4 uur: ik genoot, mijn tijdsdoel was zelfs bij wandelen niet meer in gevaar, de 6 majors tour die begon in New York in 2014 zou ik op een hele leuke manier afsluiten, de zon scheen en ik had een smile op mijn gezicht. Een aardige mevrouw in het publiek was dat niet ontgaan, en bood me op dat moment een blikje bier aan. Precies het juiste moment om voor het eerst in mijn leven al voor de finish van de marathon aan het bier te gaan. Een kilometer heerlijk gewandeld, blikje bier weggezet en de laatste 800 meter gas gegeven naar de finish!  Eindtijd 3:53:37. Daar werd meegedeeld dat het wereldrecord bij de vrouwen inmiddels ook op het parcours van Chicago is gelopen, onder de 2:10!

En bij de finish dus niet alleen de prachtige Chicago medaille, maar ook de speciale six star medal opgehaald. Mooi dat ik vanaf nu in het illustere rijtje sta met grootheden en bekenden als Bram Bakker (de psychiater), Dick Schoof (onze premier) en natuurlijk Graciela Jharap!

Dank voor alle steun die ik mocht ontvangen, ik heb daar heerlijk op gelopen en uiteraard wederom dank aan Marjan voor het schema en de sportieve en mentale steun die me altijd weer met beide benen op de grond zet (en dat is toch wel handig met hardlopen!)