De editie van 2022 (en die van 2021) ging niet door, maar dit jaar was het raak: de 50e editie met fantastisch weer.
Na Chicago, zie
Jos pakt biertje en de Six Star Medal in Chicago Marathon, had ik me voorgenomen om enige rust te nemen. Ik was vandaag ook niet topfit en ging bewust niet voor de snelle tijd (wat bij dit parcours goed uitkomt), maar lekker lopen door één van de mooiste natuurgebieden in Nederland. Delen van de route zijn alleen vandaag openbaar toegankelijk, dus het is een bijzondere route. Vandaar ook het maximum van 500 deelnemers. En het hoogtepunt is Radio Kootwijk, het iconische gebouw midden op de hei.
Het leek mij een goed plan om met een aantal wetten te breken: zo nam ik ’s morgens een stevig ontbijt (doe ik anders nooit), droeg ik vandaag mijn trailschoenen die voor de editie van 2022 waren gekocht (en nauwelijks gebruikt), droeg ik het officiële shirt dat gisteravond in mijn hotel is afgegeven (cadeautje aangezien ik sinds begin dit jaar voor Achmea, de moeder van Centraal Beheer, werk), wist ik vooraf niet wat ik zou aantrekken, maar koos voor de korte broek waarin de gels in de zijvakken pasten (niet getest, de schuurplekken kreeg ik er vandaag gratis bij), droeg ik armwarmers van de New York marathon (2014, maar wonder boven wonder nog heel) en wist ik alleen dat er 5 drankposten waren (maar niet na hoeveel km).
De organisator was AV'34. Qua atletiekbaan doet deze niet veel onder voor Aalsmeer, maar de locatie is fenomenaal! En op 100 meter afstand parkeren, niet verkeerd, want extra meters vooraf is uiteraard niet gewenst. De start om half 11 was heerlijk, maximaal 500 personen, een praatje over de routeaanwijzingen en vervolgens het aftellen en het luiden van de bel. Aan de aanmoediging te horen, vermoed ik dat de bellenluider er 52 jaar geleden bij de eerste editie bij was.
Binnen 5 km liepen we een klein rondje door Apenheul (voor de grappenmakers: Ja, ik mocht er gewoon weer uit en werd niet vastgehouden), daarna via Soeren naar Assel, over de Asselse hei. Het weer en uitzicht was echt fantastisch, een zonnebril zou niet overbodig zijn geweest. De afwisseling tussen asfalt (soms glad), half verharde paden (bevroren) en los zand (mul) was wel een aanslag op je enkels, maar die hielden zich gelukkig goed. Na een km of 25 doemde Radio Kootwijk op. Je waant je in een soort fantasie: heide, wijds uitzicht en ineens dat prachtige gebouw.

Dat voelde ook letterlijk als hoogtepunt, daarna wat last van mijn maag en wat kramp in mijn benen. De gelletjes heb ik maar niet meer gebruikt (ze pasten echt mooi in mijn broekzak), wel winegums en thee. De weg terug ging deels over de zelfde route. Wel leken en voelden de hoogteverschillen nu een stuk groter. Rond 38 km ontlokte dat een oerschreeuw bij een medeloper (“goat het hier alleen moar omhoag, of nie?”). Maar de sfeer bij vrijwilligers, lopers, toeschouwers bleef uiteraard goed: een zonnetje doet wonderen.
Na 42 km was het tijd voor de finish in 4:13:24. Toch nog mooi onder de 4:14. Niet met bier deze keer. Daarna een (koude) douche en roggebrood met spek en erwtensoep. Mijn maag deed het weer.

Met een voldaan gevoel, kramp in mijn bovenbenen, een stijve rug, schuurplekken op mijn dijbenen en wat pijn in mijn keel van het inademen van die koude lucht, weet ik dat ik echte een geluksvogel ben! De Roparun, de Wandelvierdaagse van Nijmegen (50 km) en de Marathon van Amsterdam zijn al gepland!