Winfried loopt van Marathon naar Athene!

Op 10 november 2019 liep Winfried Falk, gesupport door zijn vrouw Martina, de marathon der marathons, namelijk van Marathon naar Athene. Hier volgt zijn verslag van een niet meer verwacht en geweldig avontuur. 

Ik weet niet meer precies wat mij bezielde toen ik me voor de marathon van Athene opgaf. In april van dit jaar liep ik in Rotterdam - na 11 jaar - weer een marathon. Ondanks de warmte op die dag herstelde ik snel en wilde meer.... Mijn vrouw en geliefde supporter Martina, gaf aan dat een supporter ook wat afwisseling nodig heeft, dus niet weer Amsterdam/Rotterdam rennen maar iets nieuws. In 2010 heeft zij al een keer Athene voorgesteld, de oorsprong van de marathon. In 490 jaar voor Christus legde de legendarische Griekse boodschapper Pheidippides de magische afstand van 42km en 195 meter af tussen het slachtveld van Marathon en Athene.

Toen was ik fanatiek bezig met snelle tijden op de halve en wilde ik geen langzame tijd (in verband met het heuvelachtig parcour in Athene) op de marathon lopen. Dus dit jaar moest het maar gebeuren. Natuurlijk niet over nagedacht dat ik niet meer zo goed tegen warmte tijdens een wedstrijd kan, Eigenlijk waren de 19 graden in Rotterdam met volop zon voor mij al te warm. Athene had zelfs boven de 20 graden in het verschiet. Maar toch via Loopreizen een lang weekend geboekt. Maar dat was al in mei! Zoals het dan mij al vaker verging, komt dan opeens weer een blessure om de hoek kijken. In mijn geval begin juni een voetontsteking van het bindweefsel tussen de tenen. Vervelend omdat je de hele dag hierop stapt ook als je niet rent. Omdat er nog tijd was, bleef ik hoop houden. Het duurde echter langer en langer.... Ergens eind van de zomer wist ik eigenlijk dat het niets meer kon worden, want 12 weken voorbereiding moet je eigenlijk wel rekenen. Reis was geboekt, Athene is een mooie stad, dus we gaan daar gewoon een verkenningsreisje van maken, dachten wij.....De marathon had ik opgegeven al hoewel ik soms stiekem wel nog aftelde hoe lang het nog was ....

Vanaf de tweede helft september kon ik eindelijk weer langzaam met hardlopen beginnen en eind september liep ik weer pijnvrij 5 tot 6 kilometer. Op 11 oktober liep ik voor het eerst sinds begin juni weer 10 kilometer, twee dagen later met AVA op zondag 16km, toen dacht ik hm.. toch ff de halve van Amsterdam meelopen. Startbewijs had ik al in het voorjaar gekocht. Dus die ging ook goed. Toen wist ik: Nog twee lange duurloopjes en dan sta ik toch aan de start in Marathon! Een keer 25km en een keer 32km en dat was het als voorbereiding. Trouwens ik schrijf hdit niet om iemand te adviseren om het na te doen. Bij mij ligt dat soms wat anders....
Trouwens ff om een geheimtje te vertellen. Een reden waarom ik nog nooit New York meeliep was dat je daar zo heel vroeg moet opstaan en dan eeuwig in het startvak moet wachten. Dat vind ik helemaal niks. Dan Athene...
Op de wedstrijddag moesten wij om 4.15 plaatselijke tijd opstaan (3.15 dus in Nederland!!!), om 4.45 ontbijten en dan naar de bus. De bus naar Marathon vertrok om 5.30 met aankomst om 6.15. Als je de laatste bus mist kom je er niet meer behalve dan met een helicopter. In Marathon waren we rond 7 uur, dus dik twee uur voor de start .... supporters mochten niet mee.

Net om 9 uur begon het te regenen, heel hard en 10 minuten later kwam de zon weer te voorschijn, dus 20 graden en vocht, lekker ... en zo begonnen wij aan het avontuur... het parcours begint vlak maar naar 11/12 kilometer komt de eerste klim tot 15 kilometer aansluitend met een afdaling. Bij 18km moet je weer klimmen, tot 32 kilometer met in totaal 320 hoogtemeters. Aanluitend begin je aan de afdaling richting finish. Tijdens de loop denk je continue dat je over de piek bij 32 km moet komen, dan gaat het van zelf naar beneden maar dat is een vergissing. Als je niet getraind bent bergafwaards te lopen – en dat was ik natuurlijk niet - dan verzuren je bovenbenen en die hebben dan gewoon geen zin om het werk te doen. Eerlijk gezegd was dat de grootste uitdaging op die dag, niet de warmte en de vochtige lucht maar de afdalingen op de laatste 10 kilometer. Bij 35/36 km was ik dan ook redelijk stuk maar dan loop je op karakter de marathon uit. Dat maakt het telkens weer zo spannend want je weet nooit wat je overkomt en tot kort voor de finish weet je niet of je het haalt. Dat is een groot verschil met bij voorbeeld de halve, tenminste bij mij. Bij de halve ben ik altijd in control, bij de marathon nooit.
winfried2_cut_2.jpgwinfried3_2.jpg
Misschien klinkt het niet zo, maar ik heb er erg van genoten. De finish in het oude stadion is natuurlijk iets bijzonders, maar ook onderweg was er veel support. Behalve op de eerste 10km want Marathon zelf was afgesloten zodat supporters daar niet konden komen.
Ook de hele reis was super georganiseerd vanaf begin tot vertrek en zo ook de marathon zelf. 800 bussen die klaar stonden om de lopers naar Marathon te brengen in de ochtend. Dan moet iemand nog eens zeggen dat de Grieken niets op een rijtje hebben. Bovendien hebben wij nog veel kunnen zien op vrijdag en maandag. Athene is echt een aanrader!  Dus ook voor de supporters was er voldoende om te genieten. Wat een bijzonder avontuur en een geweldige stad!

 
 

Bloed, zweet en tranen Overzicht